غدیر - عاشورا - انتظار

عقیدتی - سیاسی (اسلامی) به وبلاگ خودتان خوش امدید

غدیر - عاشورا - انتظار

عقیدتی - سیاسی (اسلامی) به وبلاگ خودتان خوش امدید

۲۷ ماه رجب روز عیدبزرگ بعثت

سالروز تجلى انوار الهى، نزول والاترین نعمت پروردگار بر بشریت، طلوع خورشید درخشان خاتمیت بر آسمان نبوت، بعثت اشرف موجودات، خاتم انبیاء حضرت محمد مصطفى(صلى الله علیه وآله) بر همه یگانه پرستان، مخصوصاً مسلمانان مبارک باد. لطفا به مقاله ذیل توجه فرمائید

از ولادت تا بعثت

محمدرضا حشمتى

 هوالذی بعث فی‏الامیین رسولاً منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم‏الکتاب    والحکمة و إن کانوا من قبل لفى ضلال مبین (جمعه، 2).

    خداوند بر انسان منت گذارد تا از بین آنان رسولى برانگیخت تا این رسول آیات الهى را بر آنان بخواند، آنان را تزکیه کند و کتاب و حکمت را بر آنان تعلیم نماید (آل‏عمران، 164).

    خوب است به بهانه جشن‏هاى ایام شعبان که در آستانه آن هستیم آیه 5 سوره قصص را هم شاهد بگیریم که خداوند بر مستضعفین منت می‏گذارد که آنها را وارث زمین قرار می‏دهد. به‏واقع این لطف عظیم خداوند است که بر انسان منت گذاشت و در اوج ضلالت و گمراهی، پیامبرى را مبعوث نمود تا این پیامبر الهى با وجود مبارک و اخلاق حسنه خود انقلابى درونى در جامعه ایجاد کند. 14 قرن است بشریت مفتخر به پیامبرى شد که این پیامبر آیات الهی را بر آنان خواند و کتاب و حکمت بر آنان آموخت. جا دارد که هر زمان این عید بزرگ فرا می‏رسد بشریت جشن بگیرد؛ جشن تلاوت آیات، جشن تزکیه، جشن تعلیم و تعلم و جشن حکمت.

    رسول گرامى اسلام و خاتم پیامبران مأموریت یافت تا در ادامه حرکت انبیا قرآن را به مردم عرضه کند و اخلاق و کرامت را به انسان‏ها بیاموزد، آیا مسلمین نیز در این مأموریت نقشى دارند؟ آیا برپایى جشن بعثت کفایت می‏کند؟ وظیفه مبلغین و متفکرین چیست؟ در برابر انحرافات فکرى و اخلاقى امروز بشریت چه باید کرد؟ مگر نه آن‏که بنا بود براساس آیه شریفه 122 سوره توبه گروهى از ما براى تفقه در دین مهاجرت می‏کردیم و براى انذار مراجعت می‏نمودیم. مگر بیان شریف رسول خدا(ص) که فرمود «کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیه» شامل ما نمی‏شود؟

    جشن بعثت زمان مناسبى است که ببینیم براى قدرشناسى از زحمات و رنج‏هاى پیامبر اکرم(ص) چه کرده‏ایم؟ پیامبر(ص) که فرمود در راه رسالتم هیچ پیامبرى مانند من اذیت نشد، پیامبرى که در سفر به طائف زمانى که خسته و مجروح به دیوارى تکیه زده بود با خادم نصرانى مواجه می‏شود او می‏پرسد چه به روزت آورده‏اند؟ پیامبر(ص) می‏فرماید با سنگ به سر و صورتم زدند و مرا از شهر بیرون راندند. عرض می‏کند، مگر چه می‏گفتی؟ می‏فرماید آنها را دعوت به خداى یکتا می‏کردم. نصرانى می‏پرسد خدایى که می‏گویی چگونه خدایى است؟ می‏فرماید، خداى قادر متعال غفور و رحیم. قلب نصرانى آرام می‏گیرد و در دل ایمان می‏آورد. پیامبر اکرم(ص) همه دردها را فراموش می‏کند. همه زخم‏ها التیام می‏یابند. با خود زمزمه می‏کند. سفر طائف عجب سفر خوبى بود! عجب سفر با برکتى بود! این آزارها و اذیت‏ها، جراحت‏ها و اهانت‏ها در برابر ایمان آوردن این خادم نصرانى چیزى نیست!

    جشن بعثت زمان ارزیابى عملکرد کسانى است که جا پاى نبی‏اکرم(ص) می‏گذارند. متفکرین، نویسندگان، مبلغین و مروجین دین خدا باید بیندیشند که آیا همچون رسول خدا طیب دوار بطبه عمل کره‏اند؟ آیا توفیق یافته‏اند دست گنهکارى را بگیرند، با شفقت و مهربانى به روی آنان بوسه بزنند و با مدارا زمینه هدایت را فراهم نمایند.

    بعثت زمان ارزیابی میزان تلاوت آیات خداوند است. به چه میزان براى مردم آیات خداوند تلاوت شده است. جوانان و نوجوانان به چه میزان مورد خطاب این آیات بوده‏اند. وقتى به اطراف نگاه می‏کنیم صداى گرم مردان خدا که آیات الهى را زمزمه کنند، آن را ترجمه نمایند، تفسیر کنند با مثال و قصه‏هاى زیبا جوانان و نوجوانان ما را آشنا نمایند، کمتر به چشم می‏خورد. یا آنقدر سخت و غامض صحبت کرده‏ایم که مردم ترجیح می‏دهند کتاب قرآن را یک کتاب مقدس بدانند و آن را در قالب‏هاى تزیین شده و دور از دسترس نگه دارند یا به جلد و چاپ و رنگ آن پرداخته شده و گاهى اوقات هم به‏عنوان تواشیح آهنگ‏هایى را اجرا کرده‏ایم که شنونده و قارى نفهمیده‏اند که چه خوانده‏اند! بی‏جهت نیست که اگر مجالى پیش آید و آیات قرآن بر نوجوان عرضه شود ناباورانه به شما نگاه می‏کنند. وقتى از صفات خداوند برایش می‏گویید نرم می‏شود و وقتى قصه‏هاى شیرین قرآن را تعریف می‏کنید سراپا گوش می‏شود.

    بعثت پیامبراکرم(ص) زمان بررسى عملکرد ما در تزکیه مردم است. این روزها یادآور حسن سلوک پیامبر مهربانى است که امانت، صدق و وفادارى او شهره جهان شده است. نظافت و نظم، احترام به مردم، جوانمردى و ده‏ها خصلت روحى دیگر او باعث شد تا انسان‏ها فوج‏فوج به دین اسلام گرایش یابند.

    نقش رفتار پیامبراکرم(ص) و اصحاب آن بزرگوار به همراه دستورات انسان‏ساز بود که توانست اعراب جاهلیت را تربیت کند. نفس‏هاى سرکش اعراب جاهلى با این دستورات آرام گرفت و تطهیر شد. بهترین راه دورى از زشتی‏ها و دعوت به نیکی، سلوک و رفتار دعوت‏کنندگان است. اگر معصوم فرمود "ادعوا الناس بغیرالسنتکم" بر همین میزان است. بعثت فرصت مناسبى است تا ببینیم به چه میزان رفتار و سلوک کارگزاران در جامعه منشأ تزکیه گردیده است. روزى نفس گرم حضرت امام(ره) و شهیدان و رزمندگان، روح و روان جوانان این مرزوبوم را پاک و مطهر می‏کرد و امروز بیش از هر زمان به نفس گرم متفکرین، اندیشمندان، معلمین و کارگزارانى نیازمندیم که این جامعه را تزکیه کند. و بعثت سالروز تعلیم کتاب و حکمت است.

    خداى حکیم اراده کرده است که به دست رسول گرامی‏اش حکمت و کتاب به انسان‏ها تعلیم داده شود. کتاب مظهر همه دانایی‏هاست، چرا که در کتاب آفرینش لارطب ولایابس الا فی‏کتاب مبین و حکمت مظهر اراده محکم و استوار و عملکرد متین است.

    اگر به انسانی حکمت آموخته شود خیر کثیر داده شده است و جامعه‏اى که مبناى رفتار ما و اقدامات حکیمانه باشد پایدارى و استوارى و استحکام خواهد داشت. در عید بعثت آنچه رواج دارد حکمت است. نتیجه تعلیم حکمت در جامعه این‏گونه بروز می‏کند که مردم بیشتر فکر می‏کنند، کمتر صحبت می‏کنند و براى هر سخن و هر کارى دلیل و توجیهى دارند. حکیم، کار عبث و بیهوده انجام نمی‏دهد، او اهل مطالعه و تدبر است، وقت در نزد او گرامی است و سرمایه‏هاى خود را بیهوده تلف نمی‏کند.

    ان‏شاءالله به یارى رسول‏الله(ص) که خود معلم، حکیم، مربى و تلاوت‏کننده آیات الهى بود جامعه ما مزین به حکمت و معرفت گردد.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد