با تشکر از http://www.a-sepehri.blogfa.com

غربت منجی (از دوست گرامی جناب آقای اکبر سپهری ) 

به نام رب مهدی لب گشایم

سرود غربتش را می سرایم

سخن ار غربت مهدی زهراست

سخن از بی وفایی من و ماست

غم مهدی غمی جان کاه باشد

از آن کمتر کسی آگاه باشد

شکیبایی از او شرمنده گشته

زغم  ، جان و دلش آکنده گشته

هزار و یک صد و هفتاد سال است

که می داند که مولا در چه حال است؟

فدای غربتش ، یاور ندارد

به این غربت کسی باور ندارد

از او مظلوم تر در این جهان کیست ؟

ز کُنهِ غربتش کس با خبر نیست

به غیبت سوز و اشک و آه  دارد

چو جد خویش سر در چاه دارد

قسم بر صورت زهرا که نیلی ست

به رخساری که آزرده ز سیلی است

غریب و یکه و تنهاست مهدی

کجا شد شیعیان پس رسم مردی؟!

به مهدی عرصه ی عالم چو تنگ است

چنین غفلت برای شیعه ننگ است

همه در عالم ذر عهد بستیم

و لیکن عهد خود با او شکستیم

به مهدی ظلم ها بسیار کردیم

به او رفتار چون اغیار کردیم

به سینه سوز هجرانش نداریم

خبر از اشک چشمانش نداریم

ولی اندوه ما بر او گران است

دعا گوی تمام شیعیان است

بیا هجرت کنیم اینک به کویش

رویم «العفو» گویان رو به سویش

ز رنج غربتش  یادی نماییم

امام خویش را یاری نماییم

پس از عمری که دنبال سرابیم

بیا چون «حر» به درگاهش شتابیم

حسین بن علی در این زمان اوست

ولی امر بر خلق جهان اوست

خوش آن روزی که مولا باز گردد

« انا المهدی» طنین انداز گردد

خدایا پرچمش را باز گردان

به زهرا یوسفش را بازگردان

غم مهدی مگر پایان ندارد؟

شب هجران مگر پایان ندارد؟

بیا ای مظهر عدل خدایی

که تا پایان پذیرد این جدایی

بیا غیر از تو ما منجی نداریم

اگر آیی دگر رنجی نداریم

نقل از : http://www.a-sepehri.blogfa.com