کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود

تا قلم لب بر مرکب میزند/ بوسه بر جا پای زینب میزند

خواب می دیدم که در بیداریم در مسیر کاروانی جاریم کاروانی بی سر و بی سر پرست غل به گردن- خشک لب - تاول بدست کاروان از بس که آتش دیده بود اشک در چشمانشان خشکیده بود در کوچه پس کوچه های کفر زده شام کاروانی از نور  در حرکت است  بانویی در دل محمل ودختری در آغوشش.  حتی نگاه خسته اش  هنوز به پیکرهای بی جان و سوخته از هجوم تازیانه جان میبخشد  چه صبورانه در این شامگاه زندگا نیش پای بر شام نهاده و نگاه غمزده اش بر دخترکان و حریم حسینش نگران است. ............................................   یادگار برادرم  نور چشمانم حجت خدا امام زمان من علی جان تورا چه میشود؟ آتش افتاده به عمامه ات  بوسه های عجول سنگ ها به مقدمت نگاه غیرتت بر حرم خیمه ی ماتم  دلت در میان  هلهله ورقص زنان شامی بر پای نیزهای خون چکان آه  میدانم غمت را میخوانم نگاهت را سلسله های غمت بر دوش عمه علی جان صبور باش ....................... سکینه جان  آرامش حسین من کمی دیگر تحمل کن  نگاه پدر را ببین غمزده ی رخسار نیلی توست. ................... رباب دلشکسته ام علی اصغرت در آغوش مادرم زهرا ست اینقدر به دیدگان بسته ی علی بر روی نی نگاه نکن. ................................................ رقیه جان   کبود ترین زهرا ی کاروان   ام ابیهای برادرم  چه قدر  به آن نیزه مینگری؟  عمه را ببین مرا شمیم زهرایی تو حیدوار به شام آورده است  عمه را در این شهر غم تنها نگذاری رقیه جان من بی تو  چون حیدر بی زهرایم عزیزم در این خرابه چاهی برای  گریه ی حیدرنیست این همه شتاب برای پر زدنت دلم را خون کرده  کمی دیگر صبر کن گل چینان چمن در باغ خرابه پر پر ت میکنند. ............................................ http://www.aghasi5.blogfa.com/ (نقل از شاید این جمله بیاید شاید)

+ نوشته شده در  چهارشنبه هفدهم بهمن 1386ساعت 12:30  توسط سید ایلیا