ماه محرم و عاشورای حسینی

حضرت امام رضا (ع) :

بر جدم ابی عبد الله الحسین گریه کنید به جهت اینکه مصیبت ابی عبد الله آن قدر بالا است که هیچ مصیبتی به پای این مصیبت نمی رسد .

السلام علیم یا صاحب الزمان

یا امام زمان ، ای حجت خدا ، ای منتقم خون شهیدان ، ای وارث غدیر ماه محرم است ماه عزای آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و شما ای محبوب عالمیان عزادار ،  مصائب جد بزرگوارت حضرت سیدالشهدا و عمویت ابالفضل و یاران خدا جویش  علیهم السلام و اسارت عمه ات زینب علیهالسلام و دیگر خاندان پاک پیامبر اعظم (ص) که نتیجه  فراموش کردن فرمان غدیر( روز ابلاغ ولایت و امامت) بود را به پیشگاه مقدست و به همه بیدارگران اقالیم قبله ، مقام معظم رهبری انقلاب اسلامی ایران ودیگر  شیعیان غدیر باور عاشورائی منتظر چشم به راهت ،  تسلیت عرض می نمایم .اماما در این ایام که قلب نازنینت  در مصائب جدت حسین و یارانش خون است ، پیکان زهر آلود  دشمنان دیرینه جدت و قرآن ( مستکبران و یزیدیان زمان ) شیعیانت را نشانه گرفته اند .

اماما از درگاه قادر منان درخواست می نمائیم که به حرمت خون پاک شهیدان کربلا اجازه ظهور و حضورت را صادر و قلب مادر عزیزت حضرت زهرا وسینه مجروح جدت امام حسین را التیام بخشد

اماما  فرموده ای که :

من برای مومنی که یاد آور مصیبت جد شهیدم شود ، سپس برای تعجیل فرج و تائید من دعا کند ، دعا می کنم (امام مهدی عج : )

مولای من گرچه قلم و بیانم عاجز است که یاد آور مصائب جدت امام حسین باشد ، ولی از قلم دلسوختگان حماسه عاشورا بهره می گیرم در پیرامون محرم و عاشورا مطالبی را تقدیم پیشگاهت می نمایم .

عزادارى

عزادارى، احیاء خط خون و شهادت، و رساندن صداى مظلومیت آل على به گوش تاریخ است.((اشک))، زبانِ دل است و «گریه»، فریاد عصر مظلومیّت.
رسالت «اشک»، پاسدارى از «خون شهید» است.
عزاداران حسینى، پروانگانى شیفته نورند که شمع محفل‏آراى خویش را یافته و از شعله شمع، پیراهنِ عشق پوشیده‏اند و آماده جان باختن و پرسوختن و فدا شدن‏اند.
عزادارى براى شهید کربلا، انتقال «فرهنگ شهادت» به نسلهاى آینده است.
عزادارى، شور و عاطفه را از شعور و شناخت، بر خوردار مى‏سازد و ایمان را در ذهن جامعه هوادار، زنده نگه مى‏دارد.
عمیقترین پیوندها میان عقل و عشق و عاطفه و برهان، در سایه عزادارى براى عاشورا شکل مى‏گیرد (محدثی،‌جواد ، قطعات ، عاشورا، محرّم ، قم )

حسین علیه السلام :

حسین(ع) مرگ را «پل عبور» به آخرت مى‏دانست و «بقا» را در «فنا» مى‏جست و «پیروزى» را در «شکست»! «زندگى» را در «مرگ» مى‏دید و «ماندن» را در «رفتن» و «حضور» را در «غیبت» مى‏شناخت و «شهادت» را حضور جاودانه در تاریخ مى‏دانست و مرگ را براى فرزندان آدم، همچون گلوبندى زیبا برسینه دخترى جوان، شایسته مى‏دید.
حسین(ع) شناگر دریاى خون بود و رهپوى وادى عشق. و در قربانگاه خود، در آخرین لحظات نیز، سرود توحید و رضا خواند.
حسین(ع)، کربلایى نیست، جهانى است.
حسین(ع)، هم ((راه)) است و هم «راهنما». هم کاروان است و هم قافله سالار.
حسین(ع)، کشتى نجات و مشعل هدایت است.
هنوز هم بشریّت، تشنه درسهاى «مکتب عاشورا»ست، مکتبى که الفباى آن، فداکارى، جانبازى، خلوص و خدامحورى است.
حسین(ع)، چشمه‏اى از حقیقت و حرّیت است که تا ابد کام تشنگان آزادى را سیراب مى‏سازد.
فرهنگ عاشورایى و منطق حسینى، «نفى خود» براى «اثبات خدا»ست.

( محدثی ، جواد ، قطعات )  

عاشورا

((غدیر على))، «حراى محمّد» است، در جلوه‏اى پس از بیست و سه سال.
((عاشوراى حسین))، دادخواهى غدیر على(ع) است، پس از نیم قرن مظلومیّتِ حقّ.
((عاشورا))، سقّاى تشنه کامانِ عزّت است،
عاشورا، انفجارى از نور و تابشى از حق بود که بر «طور» اندیشه‏ها تجلى کرد و «موسى خواهان» گرفتار در «تیهِ» ظلمت را از سرگردانى نجات بخشید.
عاشورا درخششى بود که در دل دشمن، ترس ریخت و در دل دوست، امید آفرید و مردگان را بیدار ساخت و غافلان را به هوش آورد و «شب» را تا پشت دروازه‏هاى شهر شرک و قلعه نفاق، تاراند.
گرچه در آن نمیروز سرخ، در آن صحراى آتشگون، در آن کربلاى «آزمایش»، قیام قیامت در خون نشست، ولى فریاد رسایت در عمق زمان برخاست.
اى حسین!... گرچه در آن «نینوا» ناى حقیقت‏گوى تو را بریدند، امّا ... نواى «حق، حقِ» تو در تاریخ، همچنان ماندگار شد و جاودانه ماند.(محدثی ، جواد ، قطعات )
اى حسین! کربلاى تو، انقلاب آموز و انسان‏ساز نسلها و قرنها و سرزمینها بود و عاشوراى تو، بارور سازنده لحظه‏ها و روزها و سالها.(محدثی ، جواد ، قطعات )

عبّاس بن على(ععلیه السلام

عبّاس اسوه فرماندهان و الگوى پرچمداران است، در وفا و اخلاص، در ایمان و جهاد، در استقامت و پایمردى، در فتوّت و جوانمردى، در اطاعت از امام خویش، و در هر خصلت نیک و صفت ارزشمندى که کرامت یک انسان به آن بسته است.
آن سردار فداکار، با لبى تشنه، پا به فرات گذاشت، امّا جوانمردى و وفایش نگذاشت که او، آب بنوشد و «امام» و اهل‏بیت و کودکان، تشنه باشند، خود از آب ننوشید، و فرات را تشنه لبهاى خویش نهاد، و ... دست عطش فرات، دیگر هرگز به دامن وفاى عبّاس نرسید!
این ایثار را کجا مى‏توان یافت؟ این همه فداکارى مگر در واژه مى‏گنجد؟
دستان اباالفضل(ع) قلم شد، و این دستها، براى آزادگان جهان، عَلَم گشت.
عبّاس، علمدار کربلاست، و سقّاى لب تشنگان و تشنه شهادت و کشته راه«وفا».
آموزگار عشق ووفاست، و الهام‏بخش صبورى و ایثارگرى و بزرگوارى.
نمونه بارز روح بلند و خدایى یک جان بر کف عاشورایى است، که نگاه على بر نگاهش گِره خورده و روح علوى و شور حسینى در جان و سر و سینه اوست.( محدثی ، جواد ، قطعات )

سیمای حضرت امام حسین علیه السلام در قرآن

از ابن عباس رواست کرده اند: وقتى که آیه قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى « شوری آیه 23» نازل شد یاران پیغمبر گفتند: یا رسول الله ! کیستند این خویشاوندان تو که مودت و دوستى آنه بر ما واجب گشته ؟ فرمودند: على علیه السلام و فاطمه علیه السلام و دو پسر آنها حسن و حسین علیه السلام .

آیه مباهله (آیه 61 سوره ال عمران ): ‹ فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنه الله على الکاذبین› منظوراز ابنائنا آقازادگان امام حسن وامام حسین علیهما السلام است ،

.  سیمای حضرت امام حسین علیه السلام در قرآن

از ابن عباس رواست کرده اند: وقتى که آیه قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى « شوری آیه 23» نازل شد یاران پیغمبر گفتند: یا رسول الله ! کیستند این خویشاوندان تو که مودت و دوستى آنه بر ما واجب گشته ؟ فرمودند: على علیه السلام و فاطمه علیه السلام و دو پسر آنها حسن و حسین علیه السلام .

آیه مباهله (آیه 61 سوره ال عمران ): ‹ فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنه الله على الکاذبین› منظوراز ابنائنا آقازادگان امام حسن وامام حسین علیهما السلام است ،

امام حسین علیه السلام در آئینه اندیشه رسول خدا صلی الله علیه و آله

رسـول گرامى اسلام (ص ) به مهمانى دعوت شده بود با گروهى از اصحاب به میهمانى مى رفت درراه امام حسین (ع ) را دید که در کوچه بازى مى کند, پیش رفت تا او را بگیرد, ولى او کودکانه گریخت وهر چه حضرت به دنبال

دنبال او رفت , او به سوى دیگرى جست و آن حضرت همچنان خنده کـنـان او را دنـبـال مـى کرد تا او را گرفت آن گاه دستى بر پس گردن و دستى در زیر چانه او گرفته دهان بر دهانش گذاشت واو را بوسید.
و بـعد فرمود: حسین از من است و من از حسینم , خدا دوست بدارد کسى را که حسین را دوست دارد . ( انـسـاب الاشـراف , احمد بن یحیى بن جابر بلاذرى)

زیـد بـن حـارثـه نقل مى کند: مى خواستم براى انجام کارى خدمت رسول خدا(ص ) برسم شبانه بـه مـنـزل آن حـضـرت رفتم و درب خانه را کوبیدم پیامبر در حالى که چیزى در زیر عباى خود داشـت , بـیـرون آمد پس از آن که کارم تمام شد, پرسیدم : اى رسول خدا! چه همراه دارى ؟ . عباى خـویـش را بـه کـنـار زد وحـسن و حسین را که در برگرفته بود به من نشان داد و فرمود: اینان فرزندان من و فرزندان دختر من هستندآن گاه رو به آسمان کرد و فرمود:.
اللهم انک تعلم انى احبهما فاحبهما و احب من یحبهما.  خدایا! تو مى دانى که من این دو را دوست دارم , پس آنها را دوست بدار و دوست بدارهر کس آن دو را دوست بدارد.

 (تـاریـخ طبرى , ابى جعفر محمد بن جریر طبرى).

سـلـمـان فـارسـى نـیز از پیامبر اکرم در خصوص امام حسین و امام حسین روایت کرده است که فرمود:.
من احبهما احببته و من احببته احبه اللّه و من احبه اللّه ادخله جنات النعیم , و من ابغضهما اوبغى علیهما ابغضته و من ابغضته ابغضه اللّه و من ابغضه اللّه ادخله نار جهنم و له عذاب مقیم .
هـر کس فرزندانم حسن و حسین را دوست بدارد, من او را دوست دارم و هر کس من اورا دوست بـدارم , خـداونـد او را دوست دارد و هر کس خدا او را دوست بدارد به بهشت هاى پر از نعمت وارد خواهد شد اما هر کس آن دو را دشمن بدارد و بر آنها ستم روادارد, من او را دشمن خواهم داشت و هر کس من او را دشمن دارم , خداوند او را دشمن دارد و به آتش جهنم در افکند و در عذاب پایدار بماند (: طبقات ابن سعد, محمد بن سعد بن منیع هاشمى بصرى ).

 ایـن عـلاقـه و عنایت ویژه پیامبر اکرم (ص ) به امام حسین (ع ) و اهل بیت (ع ) را صرفا نمى توان به یک رابطه عاطفى و علاقه خویشاوندى حمل کرد مضامین روایاتى که در کتب فریقین فراوان نقل شـده اسـت , نـشـان مى دهد که رسول خدا(ص ) با اطلاع و آگاهى از مسیر آینده جامعه اسلامى , مـى خـواستندبدین وسیله راه حق و باطل را به روشنى از یکدیگر تفکیک و متمایز سازند در واقع پـیـامـبـر اکرم با این سخنان گویا همه دشمنى ها و کینه توزى هایى را که در آینده بر ضد خاندان نبوت انجام خواهد شد, براى حق پویان و حقیقت طلبان پیش گویى مى کردند شاید از این روست کـه در روایـات دیگر, رسول خداصریحا از جنگ و پیکار بااهل بیت یاد کرده است و جنگ باایشان را همچون جنگ با خودش دانسته است .
دانـشـمـندان برجسته اهل سنت از زید بن ارقم و ابوهریره و دیگران روایت کرده اند که پیامبر در هـنـگام فوت , آن گاه که در بستر بیمارى افتاده بود, رو به على و

 دانـشـمـندان برجسته اهل سنت از زید بن ارقم و ابوهریره و دیگران روایت کرده اند که پیامبر در هـنـگام فوت , آن گاه که در بستر بیمارى افتاده بود, رو به على و فاطمه و حسن و حسین کرد و فـرمـود: ((انـا حـرب لـمن حاربکم و سلم لمن سالمکم , یعنى : من با هر کس که با شما بجنگد در جنگ خواهم بود و با هر کس با شما دوستى کند دوست خواهم بود)) (: معجم طبرانى , ابوالقاسم سلیمان بن احمد طبرانى).  { ازکتاب امام حسین از دیدگاه اهل سنت، مرکز پژوهش های صدا و سیما  }

 سکوت نابخشودنى

امام حسین (ع) هنگام عزیمت به سوى عراق در منزلى بنام «بیضه» خطاب به سپاه «حر» خطبه‏اى ایراد کرد و طى آن انگیزه قیام خود را چنین شرح داد:
«مردم! پیامبر خدا (ص) فرمود: هر مسلمانى با سلطان ستمگرى مواجه گردد که حرام خدا را حلال شمرده و پیمان الهى را در هم مى‏شکند، با سنت و قانون پیامبر از در مخالفت در آمده در میان بندگان خدا راه گناه معصیت و عدوان و دشمنى در پیش مى‏گیرد، ولى او در مقابل چنین سلطانى، با عمل و یا با گفتار اظهار مخالفت نکند، برخداوند است که این فرد (ساکت) را به کیفر همان ستمگر (آتش جهنم) محکوم سازد.
مردم! آگاه باشید اینان(بنى امیه) اطاعت خدا را ترک و پیروى از شیطان را برخود فرض نموده‏اند، فساد را ترویج و حدود الهى را تعطیل نموده، فئ را (که مختص به خاندان پیامبر) به خود اختصاص داده‏اند و من به هدایت و رهبرى جامعه مسلمانان و قیام بر ضد این همه فساد و مفسدین که دین جدم را تغییر داده‏اند، از دیگران شایسته ترم...» ( سیره پیشوایان )

پیام عاشورا

ـ  زنده نگاه داشتن نماز وروح بندگی خدا در انسانها   ، احیای روح آزادگی وظلم ستیزی  

ـ  زنده نگاه داشتن فرمان امر به معروف و نهی از منکر

ـ  افشای چهره یزید و یزیدیان و یزید صفتان زمان

 ـ  رسوا کردن حکومت های جور و بی دینی و اجرای احکام قرآن

شعار امت اسلامی ایران در عاشورا

عاشورا روز تجدید حیات امت اسلامی است ، در این ایام انسانهای آزاده در کوثر حسینی شستشومی کنند و در مکتب عاشورا درس مردانگی و پایمردی و آزادگی و روش دینداری و بندگی را می آموزند . و تلاش می کنند تا حس امر به معروف و نهی از منکر و احساس شهادت ، احساس جهاد فی سبیل الله و احساس فداکاری در راه خدا در میان امت زنده و پاینده گردد که این فلسفه عاشورا است .و بر اساس این فلسفه و پیام بود که امت اسلامی ایران در ماه محرم با فریاد الله اکبر با رهبری حضرت امام خمینی (ره) کاخ ظلم و ستم شاهنشاهی ویران ودست  بیگانگان و متجاوزین به کشور امام زمان عج  را کوتاه نمود . و با شناخت فلسفه عاشورا است که فرد ، فرد عاشقان ایران اسلامی یکصدا میگویند :   یَا أبَا عَبْدِ اللهِ ، إنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ وَولیٌ لِمَنْ والاکُم وعدوٌّ لِمَنْ عَاداکُمْ إلى یَوْمِ القِیامَةِ ( زیارت عاشورا )

یعنی که : ای آمریکا و اروپا ، ما از انقلاب اسلامی خود که ثمره عشق و باورمان به عاشورای حسینی است دست نمی کشیم و تا پای جان ایستاده ایم و از اسلام دفاع خواهیم کرد .

در پایان :

امید واریم ملت عزیز ما با تمسک به معنویت حسین بن علی ‹ع› و با آشنائی بیشتر با آن بزرگوار عزت و افتخاروسربلندی را برای خود کسب کند . همچنکه بحمد الله به برکت حسین بن علی و به برکت اسلام و قرآن از عزت و افتخار معنوی برخوردار بوده و هست .    (مقام معظم رهبری مد ظله العالی )